Korea Północna ☺

Korea Północna  – komunistyczne państwo totalitarne w Azji Wschodniej, powstałe w północnej części Półwyspu Koreańskiego po II wojnie światowej, na terenach zajętych przez Armię Czerwoną. Oficjalnie, według konstytucji, Korea Północna jest republiką socjalistyczną.
Korea Północna jest państwem o ustroju jednopartyjnym, rządzonym przez Demokratyczny Front na rzecz Zjednoczenia Ojczyzny z Partią Pracy Korei na czele. Totalitarna władza w Korei Północnej sprawowana jest w oparciu o stworzone przez Kim Ir Sena idee dżucze, zakładające niezależność państwa w budowie socjalizmu. Formalnie idee dżucze stały się państwową ideologią KRLD po wpisaniu ich do konstytucji w 1972 roku, jednak po raz pierwszy zostały wyłożone przez Kim Ir Sena już pod koniec roku 1955. Zmarłemu w 1994 roku Kim Ir Senowi nadano tytuł Wiecznego Prezydenta. Protokolarne funkcje głowy państwa pełni Kim Yong Nam, przewodniczący parlamentu. Syn Kim Ir Sena, Kim Dzong Il pełnił do swej śmierci - 17 grudnia 2011 - rolę faktycznego przywódcy kraju, zajmując stanowisko sekretarza generalnego Partii Pracy Korei. Jako przewodniczący Komisji Obrony Narodowej KRLD był także zwierzchnikiem Koreańskiej Armii Ludowej, czyli sił zbrojnych Korei Północnej.
Biorąc pod uwagę odsetek obywateli w czynnej służbie wojskowej, Korea Północna jest najbardziej zmilitaryzowanym państwem świata. KRLD prowadzi również badania nad rozwojem broni atomowej i program eksploracji kosmosu.
Kim Ir Sen i Kim Dzong Il za pomocą państwowej propagandy rozwinęli wokół siebie kult jednostki. Zasięg totalitarnej władzy i związany z nią rozbudowany aparat represji powoduje, że zdaniem obrońców praw człowieka sytuacja obywateli pod względem przestrzegania podstawowych praw jednostki należy w Korei Północnej do najgorszych na świecie.
Stolicą Korei Północnej i największym miastem jest Pjongjang. W Chinach oraz w samej Korei Północnej kraj zwany jest Pukchosŏn . Puk-han  to nazwa popularna wśród mieszkańców Korei Południowej. Korea Północna graniczy z Rosją na północnym wschodzie, Chinami na północy i Republiką Korei (Koreą Południową) na południu. Kraj jest górzysty, poprzecinany dużymi dolinami. Do głównych rzek należą Tumen oraz Yalu Jiang, które swój początek biorą w chińskiej Mandżurii.
Okupacja Korei przez Japonię zakończyła się w 1945 roku wraz z kapitulacją japońskiej armii po przegranej w II wojnie światowej. Od tego momentu terytorium Korei na północ od 38. równoleżnika zajmował Związek Radziecki, a tereny na południu USA. Kraje te nie potrafiły dojść do porozumienia w sprawie przyszłości Korei. W 1948 roku przyczyniło się to do powstania oddzielnych rządów na północy i południu, uważających się za prawowite władze całego półwyspu. Tym samym historia Korei Północnej rozpoczęła się 9 września 1948 roku, wraz z ogłoszeniem niepodległości.
Rosnące napięcie pomiędzy rządami doprowadziło do wybuchu wojny. 25 czerwca 1950 roku Koreańska Armia Ludowa przekroczyła 38. równoleżnik i zaatakowała Koreę Południową. Wojna trwała do 27 lipca 1953 roku, kiedy podpisano rozejm i ustanowiono strefę  zdemilitaryzowaną, oddzielającą oba kraje.  

 

Geografia 

Korea Północna zajmuje północną część Półwyspu Koreańskiego o powierzchni 120 540 km². Od zachodniej strony jej granicę wyznacza Morze Zachodniokoreańskie (znane lepiej jako Morze Żółte) i Zatoka Zachodniokoreańska, od wschodu – Morze Wschodniokoreańskie (Morze Japońskie). Rzeki Amnok (inaczej Yalu; najdłuższa rzeka Korei, długość 790 km) oraz Tumen (dł. 521 km) wytyczają granicę KRLD z Chinami. Najwyższy punkt Korei Północnej stanowi góra Pektu (2744 m n.p.m.)Na północnowschodnim krańcu państwa przebiega granica z Rosją. Strefę buforową między obiema Koreami stanowi Koreańska Strefa Zdemilitaryzowana (dł. 238 km).
Największym miastem Korei Północnej i stolicą tego państwa jest Pjongjang (3 255 388 mieszkańców, 2008). Inne duże miasta to Kaesŏng (308 tys., 2008) tuż przy granicy z Koreą Południową, Sinŭiju (285 tys., 2009) w północno-zachodniej części kraju, przy granicy z Chinami, Wŏnsan (329 tys., 2005) i Hamhŭng (581 tys., 2008) na wschodzie, oraz Ch'ŏngjin (329 tys., 2008) na północnym wschodzie. 

Mapa Korei Płn.

Topografia 

Europejscy odkrywcy, którzy docierali niegdyś na Półwysep Koreański, określali ukształtowanie geograficzne terytorium Korei jako "morze z huraganami". Aż 80% terenu Korei stanowią góry i wyżyny, przedzielone głębokimi i wąskimi dolinami. Wszystkie szczyty Półwyspu Koreańskiego, osiągające 2000 m n.p.m., znajdują się na terytorium Korei Północnej.
Nadmorskie równiny są szerokie na zachodzie i nieciągłe nad wschodnim wybrzeżem. Zdecydowana większość ludności KRLD żyje właśnie na równinach i nielicznych terenach nizinnych.


Jezioro Ch'ŏnji (Rajskie jezioro) w kraterze wulkanicznej góry Pektu, najwyższego szczytu Półwyspu Koreańskiego i Mandżurii
Najwyższy punkt Korei Północnej stanowi góra Pektu (2744 m n.p.m.).Jest to szczyt pochodzenia wulkanicznego, położony przy granicy z Chinami. Składa się z płaskowyżów położonych na wysokości od 1400 do 2000 m n.p.m. Pasmo gór dzielące północno-wschodnie prowincje Hamgyong Północny i Południowy również obfituje w szczyty o podobnej wysokości, z których najwyższy jest wierzchołek Gwanmo-bong (1756 m n.p.m.).
Inne duże pasma górskie Korei Północnej to łańcuch Rangrim w północno-środkowej części KRLD (najwyższy szczyt: Wagal-bong, 2260 m n.p.m.) i góry Kangnam wzdłuż granicy chińsko-koreańskiej. Góry Kŭmgang, znane lepiej jako Góry Diamentowe w paśmie gór Taebaek, są znane z przepięknych krajobrazów, które podziwiać mogą nielicznie przybywający do KRLD turyści.
W przeciwieństwie do sąsiadów (zwłaszcza z Japonii i północnych Chin), Koreańczykom nie zagrażają trzęsienia ziemi, które Półwysep Koreański nawiedzają rzadko. 

Topografia Korei Płn.

Podział administracyjny 

Od 2005 roku w Korei Północnej są dwa miasta bezpośrednio administrowane przez rząd , trzy regiony specjalne oraz dziewięć prowincji.
Miasta administrowane centralnie
-Pjongjang 
-Rasŏn 
-Regiony specjalne
-Obszar Przemysłowy Kaesŏng 
-Turystyczny Region Kŭmgangsan 
-Specjalny Region Administracyjny Sinŭiju 
Prowincje
-Chagang 
-Hamgyŏng Północny 
-Hamgyŏng Południowy 
-Hwanghae Północne 
-Hwanghae Południowe 
-Kangwŏn 
-P'yŏngan Północny 
-P'yŏngan Południowy 
-Ryanggang  

Jezioro Ch'ŏnji (Rajskie jezioro) w kraterze wulkanicznej góry Pektu, najwyższego szczytu Półwyspu Koreańskiego i Mandżurii

Religia 

Konstytucja KRLD w rozdziale V, artykule 68. zakłada wolność wyznania. Jednak dalej, w tym samym artykule czytamy, że "religia nie może stać się pretekstem do wprowadzenia obcych sił na teren kraju, a także do działań wymierzonych w państwo lub porządek społeczny".

De facto, biorąc pod uwagę przyjęte przez zachodnich religioznawców kryteria uznania za osobę wierzącą, większość obywateli Korei Północnej to ateiści. Jednak ze społecznego i kulturowego punktu widzenia jest inaczej, bo wpływy tradycyjnych religii i wierzeń Wschodu, takich jak buddyzm i konfucjanizm, do dziś są w Korei Północnej znaczne. Na terenie KRLD znajduje się wiele zabytków i ośrodków zarówno buddyjskich, jak i konfucjańskich. Istnieje tu także społeczność chrześcijańska oraz tradycyjna Chondogyo ("Niebiańska Droga").

Stolica kraju, Pjongjang, przed wojną koreańską była centrum działalności chrześcijańskich misjonarzy w tej części świata, zyskując nawet przydomek "Jerozolimy Wschodu". Po zakończeniu japońskiej okupacji Korei w 1945 roku nowe władze północnej części Półwyspu Koreańskiego rozpoczęły represje duchownych i wyznawców chrześcijaństwa.

Władze brutalnie rozprawiły się z wierzącymi, wyrzucając z kraju lub likwidując wszystkich księży i niszcząc wszystkie świątynie zarządzane przez duchownych niezależnych od komunistycznych władz. Szacuje się, że łącznie, od końca lat 40. XX wieku, poniosło śmierć lub porwanych zostało 166 duchownych lub wyznawców chrześcijaństwa. Ofiarą prześladowań padł między innymi biskup Pjongjangu, Francis Hong Yong-ho. Tuż po wyborze na biskupa stołecznej diecezji KRLD w marcu 1962 roku, słuch o nim zaginął.

Płaskorzeźba z wizerunkiem Buddy w górach Kŭmgang na terenie Korei Północnej

Według pochodzących z 2007 roku danych brytyjskiej organizacji Religious Intelligence oraz danych Kościoła Zielonoświątkowego, statystyka dotycząca ateistów i wyznawców różnych religii w Korei Północnej wygląda następująco:

Ateizm:  15 460 000 osób (64,31% całej populacji – większość stanowią zwolennicy państwowej filozofii Dżucze)

Szamanizm, religie tradycyjne: 3 846 000 (16%)

Chundogyo: 3 245 000 (13,5%)

Buddyzm: 1 082 000 (4,5%)

Chrześcijaństwo: 405 000 (1,69%), w tym:

Protestantyzm: 225 000 (0,94%)

 Osobny artykuł: Czeondoizm.

Kościół zielonoświątkowy: 140 000 (0,58%)

Katolicyzm: 40 000 (0,17%)

 

Sytuacja buddystów w Korei Północnej jest lepsza niż innych grup wyznaniowych, na przykład chrześcijan, którzy są prześladowani. Ze względów na wpływ buddyzmu na tradycję i kulturę Korei, wyznawcy tej religii otrzymują na swoją działalność niewielkie, choć znaczące dla nich fundusze od państwa.

Zdaniem organizacji Human Rights Watch, tak naprawdę w Korei Północnej nie istnieje wolność wyznania. Wspierane przez państwo świątynie i pojedyncze, nieliczne grupy wyznawców różnych religii prawdopodobnie mają stwarzać pozory tolerancji religijnej na użytek zewnętrzny. Według oficjalnych, rządowych statystyk, w Korei Północnej mieszka dziesięć tysięcy protestantów i zaledwie cztery tysiące katolików. Istniejące świątynie (w tym cztery kościoły) są pokazywane przybywającym do Korei Północnej zagranicznym turystom jako dowód rzekomo pełnej swobody religijnej.

Zbierająca informacje o prześladowaniach chrześcijan na całym świecie organizacja Open Doors podaje, że w Korei Północnej chrześcijanie są szykanowani jak nigdzie indziej na świecie.  

  

Płaskorzeźba z wizerunkiem Buddy w górach Kŭmgang na terenie Korei Północnej

Prawa człowieka  

W latach 50-tych wszyscy obywatele Korei Północnej zostali sklasyfikowani według swojego pochodzenia jako "przyjaźni", "neutralni" i "wrodzy". Spośród osób zakwalifikowanych jako "wrogie" 2,5 tys. zostało bezzwłocznie straconych, zaś 70 tys. trafiło do obozów pracy. W późniejszych latach klasyfikacja ta została rozszerzona na pięćdziesiąt jeden podkategorii. Zakwalifikowanie do określonej klasy społecznej wynika m.in. z pochodzenia rodziców. Od klasyfikacji zależy pozwolenie na małżeństwo, rodzaj wybieranego zawodu i forma kary w przypadku wykroczeń. Partia rządząca jest strukturą praktycznie zamkniętą, nowi członkowie spoza klasy uprzywilejowanej są przyjmowani tylko w wyjątkowych przypadkach . Od początku istnienia reżimu powszechne są prześladowania religijne. Według organizacji Open Doors 25% koreańskich chrześcijan zostało umieszczonych w obozach pracy, pozostali zaś muszą ukrywać się ze swoim wyznaniem i są powszechnie dyskryminowani.

Liczne organizacje zajmujące się obroną praw człowieka, w tym tak znane jak Amnesty International czy Human Rights Watch, wymieniają Koreę Północną jako jeden z krajów, które nie przestrzegają praw człowieka i w których sytuacja obywateli pod tym względem jest najgorsza.

Uciekinierzy z Korei Północnej mówią o istnieniu obozów pracy i obozów koncentracyjnych, w których przebywać ma od 150 do 200 tysięcy obywateli (ok. 0,85% ogółu ludności). Według ich relacji więźniowie tych obozów poddawani są torturom i eksperymentom medycznym (w tym na kobietach przeprowadza się przymusowe aborcje), zmusza się ich także do ciężkiej pracy ponad siły. Powszechny jest głód. Ponadto według doniesień uciekinierów, w placówkach tych dokonuje się morderstw i gwałtów. Do tego typu obozów trafiają głównie osoby skazane za domniemane przestępstwa polityczne. W ramach odpowiedzialności zbiorowej do obozów zsyłane są całe rodziny. Nie wolno im zawierać małżeństw, są pozbawieni kontaktu ze światem zewnętrznym, a o jedzenie muszą zadbać sami – żywią się tym, co im samym uda się wyhodować.

Aparat represji uległ liberalizacji pod koniec lat 90. gdy okazało się, że Korea Północna ma bardzo niski przyrost naturalny. Liczne wyroki śmierci władze zaczęły zamieniać na mniej dotkliwe kary. W całym kraju, nie tylko wśród pracowników wymiaru sprawiedliwości, rozkwitła korupcja. Dzięki temu nielegalne oglądanie południowokoreańskich filmów, słuchanie pochodzącej stamtąd muzyki, a nawet radia z Korei Południowej to zjawiska, na które władze niekiedy przymykają oko.

Siły specjalne Korei Północnej wciąż dokonują morderstw politycznych poza granicami kraju skierowanych zwłaszcza przeciwko uciekinierom oraz aktywistom nagłaśniającym problem łamania praw człowieka.

Prostytucja w Korei Północnej jest kontrolowana przez tamtejszy rząd – młode dziewice, po wezwaniu do kippŭmjo muszą świadczyć usługi seksualne dygnitarzom państwowym.